¤ কবিতা ¤
শৰতেৰ কুঁআসাৰ টোপাল দিয়া লেখা চিঠিখান
উড়িআ আসিআ পৰিল মোৰ আগিনাত
ৰাগিণী, শীতেৰ টোপালেৰ মতো ছেঁচা হৌঁক তোৰ
বুকেৰ কাঁশিআ পাতা
೫೫೫೫೫೫೫೫೫೫೫೫೫೫
@ হুদুম @
হুদুম তোৰ বুকত আগুনেৰ ঝাল
পুৰিআ পুৰিআ
আকমুঠা কালা ছাই
তোৰ চোঁখেৰ সামনত
হুদুম তোৰ জিভাত নাৰী ৰক্তেৰ ছিটা
ছুআ বেইচ্ছাওআৰ প্ৰতিও তোৰ কামুক দৃষ্টি
মাসিকেৰ পৰ মাথা ধোআ চুলেৰ পানীত সাঁতুৰিয়া তুই জল ভৰেআ নিস তোৰ জলজ ঠোঙাত
তোৰ থাকিআ আমা নষ্ট অকবিগুলায় ভালা
সুন্দৰী নাৰীৰ প্ৰেমত পৰিপ্ৰেমেৰ হাউস মিটিলে
মদেৰ বতল ধৰি
তোৰ মতো কৰিআ লুকিআ লুকিআ নাৰীৰ উলংগ দেহা দেখাৰ বাসনা আমাৰ নাই
বেশ্যাৰ দুখ্যোতো আমা চোখেৰ জল ফেলাই
বেশ্যালয়ত লেখি দুঃস্বপ্নেৰ কবিতা
গেলাঘাটিত লেখি যন্ত্ৰণাৰনষ্ট গদ্য
অভিশপ্ত হুদুম
কাৰ অভিশাপ
কাৰ অভিশাপ হুদুম
নিজে নিজে ভাবেন
আৰ আকগলা সোমৰস পান কৰেন
অভিশপ্ত হুদুম
গোটায় মুখমণ্ডলত
নাৰীৰ যৌনাঙ্গেৰ দাগ !
೫೫೫೫೫೫೫೫೫೫೫೫೫೫
* বিলাসীপাৰাৰ প্ৰতিমা পাণ্ডে বড়ুআ প্ৰেক্ষাগৃহেৰ আন্ধাৰ কোঠাত ফেঁকুৰিআ আছে প্ৰতিমা
~~~~~~~~~~~~~~~
প্ৰতিমাৰ দুই অক্ষিত গদাধৰেৰ ধাৰ
বিষাদমগ্ন প্ৰতিমা
আলান্দুই ঘেৰিআ ধৰা মুখ
প্ৰতিমা কাইন্দতে কাইন্দতে বিবশ প্ৰতিমা
প্ৰতিমা দুখ্যে দুখ্যে জর্জৰিত হোয়া হালিআ পইৰ্ছে
এতো অপমান আৰ কি সয় প্ৰতিমাৰ বুকে
ফেঁকুৰিআ উঠে প্ৰতিমা
লাঞ্ছিত প্ৰতিমা
পুত্ৰহীন প্ৰতিমা
এই প্ৰক্ষাগৃহেৰ ভিতৰাত যখন সামেআ বিৰাএ
গন্য-মান্য ব্যক্তিগুলান
উমাৰ উদাসিনতাত বিতত হয় প্ৰতিমা
কোন এই জাগাৰ হৃদয় থাকা মানসি গুলান
প্ৰতিমাৰ প্ৰতি হোয়া থাকাএতো অন্যায় অত্যাচাৰেৰ বিৰুদ্ধে খাড়া হোয়া টুঁটিফাটেআ চিল্লাটা উচিত নাহয়নাকি আমাৰ?
আমাৰ নাপুংসতাত ছাতি ফাটেআ কান্দে প্ৰতিমা
প্ৰতিমাৰ দুই অক্ষিত চৈতেৰ বাউধিয়া তুফান
বুকে বুকে বোয়া থাকে
ভাদৰেৰ বানাৰ সসানেৰ গান
೮೮೮೮೮೮೮೮೮೮೮೮೮೮೮೮
ණ কন্দর্পজিৎ কল্লোল
মুখ্য পৃষ্ঠা
